Spanje

Het is een mooie stad, Cadiz… Prachtige architectuur, groene parken en donkere steegjes, gezellige pleinen met fonteinen, lommerrijke binnenplaatsjes en… ravissante vrouwen.

Een anker verliezen voelt als een essentieel lichaamsdeel verliezen, een been ofzo. We zijn er echt niet goed van. Breken er ons hoofd over wàt nu eigenlijk is misgegaan… De ketting gebroken? De harpsluiting losgekomen (ondanks geborgd)? We weten het niet.

Ik leerde Kaap Finisterre kennen in Blankenberge. Achter onze boot lag namelijk een Kalik 42 met de tot de verbeelding sprekende naam “Finisterre”. Aan boord een jong gezin met twee dochtertjes, een jaar of vier jonger dan ik dus geen speelmateriaal voor een 11-jarige.

Het jongste meisje fascineerde mij echter. Het was zo’n aapachtig, mager, spichtig ding dat langs de verstaging tot aan de eerste zalingen klom. Dat wilde ik eigenlijk ook wel kunnen maar mijn kont trok mij altijd terug naar beneden (toen al).

Zeereis. Soms zou ik de ervaring geconcentreerd willen verpakken. Een doosje zeereis, verkrijgbaar bij de apotheker, zonder voorschrift. Een pilletje zeereis. Innemen vòòr, tijdens of na het eten. Goed tegen depressie, godsdienstwaanzin, politieke spelletjes, pestgedrag, afgunst, machtswellust en nog veel meer. Ik ken een paar mensen die dagelijks een flinke dosis zouden kunnen gebruiken.

We hebben werkelijk geluk. We liggen 5 dagen “verwaaid” maar volgens de gribfiles is er vanaf het WE een opening om terug de Golf van Biskaje over te steken, met een Zuidwester deze keer. Dit weerbeeld wordt beaamt door Fritz Buyl die we voor alle veiligheid en ter bevestiging contacteren. We vertrekken zondagnamiddag.

In de stad A Coruna kan je heerlijke tapas en lekkere verse vis eten in de gezellige straatjes achter het stadhuis. De sfeer en het weer zijn er Zuiders en warm en Galicië is groen en mooi. Het landschap van Schotland maar dan met veel beter weer. De accommodatie van de A Coruna Marina is een feest (regendouches, geweldig!). Douchen blijft toch een semi orgastische ervaring na drie dagen geheelonthouding.

Dag 1: De zonsopgang is alvast ok, niks geen red sky in the morning gedoe. Algauw verdwijnt het land uit het zicht. ArMen is jammer genoeg niet te zien in de ochtendnevel. Voorlopig geen wind, geen golven, geen dolfijnen en slecht zicht. Pfff, is dit nu de beruchte Golf van Biscaye? Na een blik op de AIS (geen schip te bekennen) maken we het zelf wat spannender met een potje seks op het voordek. Ook leuk.