VIDEO: Brand aan land en (bijna) brand aan boord

Brand in de buurt van Cala Saona

Bosbrand zet baai in rep en roer

We zeilen van het eiland Ibiza terug naar Formentera waar we een afspraak hebben met Maxim van Elvstrøm Sails. Na een gezellig etentje besluiten we om nog een paar dagen te blijven. We ankeren opnieuw in Cala Saona, dè ideale ankerplaats om te snorkelen, zwemmen en 's avonds lekker te dineren in één van de gezellige restaurantjes op het strand. Plots breekt er brand uit in de achterliggende bossen.

We zitten in de kuip als Ice een rookpluim ontdekt achter het hotel aan het strand. "Oei, iemand heeft zijn sigaret niet goed uitgetrapt. Dat ziet er niet goed uit."  

Tien minuten later is de rookpluim een brede, rosse kolom geworden. Je kan de metershoge vlammen zien. Griezelig. Het strand loopt leeg. Op het dak van het hotel verzamelen zich mensen. Twee blusvliegtuigen arriveren. Even later volgen nog twee blushelikopters. De rookkolom wordt breder, de vlammen hoger. Het vuur verspreidt zich ontzettend snel en is zo te zien niet direct onder controle te krijgen. 

Gefascineerd kijken we toe hoe de helikopters net boven de masten van de voor anker liggende jachten scheren en vlakbij in de baai, water scheppen. Hopelijk zijn er geen duikers in de buurt. Ik moet plots denken aan dat boek van Harry Mulisch waarin een duiker opgeschept wordt door een blusvliegtuig en zo om het leven komt.  

blushelikopter

We hebben het gevoel dat we in de weg liggen maar nù het anker ophalen en gaan rondvaren met al die "waterscheppende" laagvliegers in de buurt lijkt ons ook geen goed idee. 

Een paar uur later is het vuur min of meer onder controle. De wind blaast as, verbrande naalden en een penetrante brandlucht in onze richting. We besluiten om het anker te lichten en uit te wijken naar Playa de Illetas, ongeveer vijf mijl noordelijker.

Ik loop naar het voordek en trap op de pedaal om het anker op te halen. Niets. Naar binnen om te controleren of de ankerlier wel aanstaat. Die staat aan maar de zekering is doorgebrand. Shit. Hoe komt dat? We hebben geen reserve-zekering. De kabel rechtstreeks aansluiten gaan we niet doen. Als er kortsluiting is... Ice vindt een stuk kabel met een kleine draaddikte en plaatst het ertussen voor alle veiligheid. Terug naar buiten en nog eens proberen. Even slaat de motor aan. Daarna niets meer, blijkbaar blijft het relais kleven. 

Tijd voor overleg in de kuip. 

Opeens spurt Vigo, de poes, de bijna verticale trap op. Dat heeft ze nog nooit gedaan. Op hetzelfde moment bereikt een penetrante geur van verbrand plastiek onze neus. Binnen is de stank ondraaglijk. De cabine hangt vol rook. We gooien snel de bank open waar de zekering onder zit. De dunne (tijdelijke) kabel die als zekering diende is volledig doorgebrand en pikzwart en smeult nog na. De plastiek rond de kabel druipt eraf. Ik sta te trillen op mijn benen.

Dat wordt handwerk. Eenentwintig meter ketting ophalen, goed voor de armspieren. 

Na grondig onderzoek in de thuishaven blijkt dat de ankerlier het na veertig jaar begeven heeft, compleet doorgecorrodeerd. We hebben eigenlijk nog geluk gehad. Als die zekering het niet begeven had, hadden we de ankerlier volledig door het dek kunnen trekken. 

ankerlier zonder lier

 

 

Deel ons bericht als je het leuk vindt:

Reacties