Entertainment op Playa de Mitjorn
Ibiza heeft een ander karakter dan Formentera. Het is bergachtig en heeft rotsachtige kusten met diepe cala’s en kleine stranden. We reserveren een mooring in Ensenada de la Canal, dicht bij Formentera en vlakbij de stad Ibiza. Ensenada de la Canal ligt aan een langgerekt wit strand (Playa de Mitjorn) en vlakbij een duinengebied. Het strand is een euh...belevenis.
Het is een mooie omgeving en beschermd natuurgebied. De baai ziet er open en onbeschermd uit maar biedt beschutting tegen noorden- oosten-en noordwestenwind.
Als we aankomen rond 21u00 is het strand volkomen leeg. Een mooring pakken is niet eenvoudig. Een paar meter onder water hangt een lange lus met een oog aan, onmogelijk om die te pakken met de pikhaak vanop het dek. Gelukkig komt een hulpvaardige Hollander ons bijstaan met een SUP. Het is hier blijkbaar niet de bedoeling dat je jezelf aan een boei helpt. We reserveren vlug online via http://balearslifeposidonia.eu voor twee nachten.
Het is geen rustige ankerplaats. De boot rolt in de deining. Hopelijk draait de wind straks, zoals voorspeld, naar het Noorden. Dan liggen we aan een hogere wal, zoals het hoort.
De wind draait maar het rollen blijft. Vigo, de poes, krijgt langzamerhand zeepootjes en speelt met al wat beweegt, alles dus.
De avond is bewolkt, warm en vochtig. Het dek is nat. We kruipen dan maar in ons bed met een boek. Aan een boei liggen geeft toch een rustiger gevoel dan voor anker.
De volgende morgen worden we onmiddellijk gecontroleerd door de marinièro. Hij is heel aimabel. De Spanjaarden verbazen ons gewoonlijk door hun botte gedrag en onvriendelijkheid maar deze man is een uitzondering. Later lezen we dat er in Barcelona en Palma protestacties plaatsvinden tegen toeristen. Het verbaast ons niet. We merken soms echte vijandigheid, vooral als ze ontdekken dat we geen Spaans spreken.
Playa de Mitjorn is een belevenis. Alles wat we van Ibiza verwachten maar dan extremer. Afrikanen die met zonnebrillen leuren zijn eigenlijk drugverkopers en bieden ons schaamteloos wiet en shit aan. De naakte medemens openbaart zich in alle vormen en formaten. Ice omschrijft het als: “hoe lelijker, hoe bloter.” Zou het woord 'strandjanet' hier zijn ontstaan? Verschillende strandbarretjes spelen de typische Ibiza Lounge muziek (erg goed!). We zijn in selfieland.
Discotheken amuseren het publiek (dat zo stoned is als een garnaal) met life-acts als reclame voor hun zaak. Knap gedaan! Een strandwandeling zoals ik er nog nooit één maakte met bizarre inheemse en uitheemse fauna in alle formaten en kleuren. In pakweg Blankenberge zal je zoiets niet zien en daar zijn de mensdieren toch ook redelijk euh... merkwaardig.
Allemaal erg entertainend en leuk om naar te kijken maar voor ons toch liefst in homeopatische dosissen.
We wandelen verder naar het verste punt van de duinengordel daar staat een oude toren als baken voor de schepen die de passage tussen Ibiza en Formentera willen maken. Het is een bloedhete tocht maar wel de moeite. We zijn alleen. Om af te koelen gaan we zwemmen tussen de rotsen. Naakt. Heerlijk.
Reacties