In Lochinver leren we ook een uiterst sympathiek Engels koppel kennen. Andrew is een cruiser-racer met een subliem gevoel voor (Engelse) humor. Zijn vrouw Diana staat in het onderwijs en haar roots liggen, net zoals die van mij, in de designsector. Ze zeilen al jaren in de regio en we krijgen een paar uitstekende tips van hen. We besluiten om samen de trip naar Loch Gairloch te maken. Natuurlijk wordt het een mini zeilrace (die wij glansrijk winnen). Ja, we doen het best goed hier, met twee, in deze wateren.
's Avonds leggen we aan in het verste, kleinste, mooiste plekje van Loch Gairloch Ik beschrijf: Een halve maanvormige baai, uitstekend beschut, spiegelglad water, omgeven door heuvels met bossen. In de baai drie kleine eilandjes, onbewoond en begroeid met net genoeg fotogenieke bomen (bladstil). Aan de rand van de eilandjes fotogenieke rotsen (weerspiegeld in het water). Op de rotsen een fotogenieke reiger (aan het vissen). Terwijl wij in het kristalheldere water een mooring opvissen zwemt een zeehond voorbij. Als kers op de taart staat, nèt op de juiste plek, tussen twee glooiende heuvels in, op een sappig stuk weiland, een Engels landhuis, opgetrokken in natuursteen en zò gebouwd dat het een eenheid vormt met het landschap. Vergat ik te vertellen dat we hier gratis mogen liggen?
We besluiten om na het eten samen met Diana en Andrew iets te gaan drinken in het landhuis (hotel). Met de dingy ernaartoe en aanlanden op het Engelse gazon…
Het gebouw doet een beetje dreigend aan nu van zo nabij met de donkere ramen, de ongenaakbare, met mos begroeide muren, de imposante voorgevel en de bewolkte lucht op de achtergrond. Een “Haunted House” filmsetting. Binnenstappen staat gelijk aan een reis in de tijd. De geur alleen al roept herinneringen op aan lang vervlogen tijden.
Het huis werd gebouwd in 1840 als zomerverblijf voor een Engelse landheer. Na de tragische dood van zijn vrouw wilde hij er niet meer heen. Het verkommerde en werd verkocht na zijn dood. Tijdens de oorlog deed het dienst als nursing home voor gewonde Engelse officieren en sinds de jaren ’50 is het een hotel. En natuurlijk, natùùrlijk, heeft het, zoals elk Schots kasteel of landhuis, een geest. Deze is een vrouw en ‘s nachts zit ze bovenaan de trap te kijken. Ik wilde er perse overnachten maar Ice was niet te overtuigen (pussy).
Reacties