We zijn weer alleen. Diana en Andrew namen de avond tevoren al afscheid. Zij gaan naar boven, Skye van de andere kant bekijken. Wij zakken zoetjesaan af naar het Zuiden, richting Caledonisch kanaal. Het wordt weer een schitterende zeildag. Hoog aan de wind is de RepoMan op zijn best, ondanks zijn aftandse zeiltjes. Even duiken we Loch Torridon in, just to take a look. Afstanden inschatten is hier ontzettend moeilijk. Je hebt geen idee van de verhoudingen.
Het Loch is van een ruwe schoonheid, groots, ruw, eenzaam en blablabla, ik val in herhaling…
Loch Torridon vraagt al gauw twee uur onze volledige aandacht. hoog tijd om richting Plockton te zeilen willen we daar op een schappelijk uur aankomen. Het wordt zo stilaan een nine to five job: Opstaan, stroom en route nog even bekijken, vertrekken rond een uur of 9, zeilen, tussendoor de weerberichten beluisteren, ’s middags even een Loch induiken voor a lunch with a view, verder zeilen, arriveren, happy hour (gin&tonic) dinner (meestal aan boord), huiswerk maken (route van morgen bekijken, stroom nakijken, Navtex weerberichten bekijken, motor check-up), doodmoe in het salon ploffen en dan toch nog nèt de energie vinden om in bed te kruipen.
Ah ja, Plockton is prachtig, voelt wél ver van de zee though… Morgen Kyle Rhea met de beruchte tidal streams van 9 knopen… Nu, licht uit, time out, game over…
Reacties