Breskens verlaten tegen stroom en tegen wind (ZW 6 knopen) met springtij is een langdurige en enerverende bezigheid. Het duurt dan ook 6 uur vooraleer we Zeebrugge voorbij zijn. Maar daarna, heerlijk! Aan de wind in één rak tot voor Nieuwpoort tegen 7 knopen met 20 knopen apparent. We besluiten door te gaan tot we het beu zijn. Het wordt dus Duinkerke wegens hetzelfde scenario als de avond ervoor. We kunnen die lonkende haveningang maar niet voorbij. Vooral niet omdat de voorgrond een contrasterende donkere muil lijkt, een helleput waarin we ons vrijwillig moeten begeven.
Binnen is het gezellig warm, klingelen de flessen wijn bij elke golfje veelbelovend tegen elkaar. Ik zoek elke 5 minuten een excuus om benedendeks iets op te ruimen of weg te leggen om mij te kunnen opwarmen. Geen van ons twee wil toegeven dat we toch eigenlijk veel liever lekker binnen slapen. Tot Ice opeens een vervelend humeur krijgt omdat, ja om wàt eigenlijk? Duinkerke binnen dus, glaasje wijn en daarna lekker slapen.
We hebben nog geen zeebenen.
Reacties