Zondagochtend om 10:30 begint de tij mee te lopen. We vertrekken met een WZW 7 Bft. Die moet in de namiddag ruimen naar het Westen en afnemen naar 5 tot 6. We steken een rif in de baai naast Eyemouth want de haveningang is smal en we moeten tussen allerlei grote stenen (zichtbaar en onzichtbaar) naar buiten kronkelen. Het uitvaren is euh, onthullend (het was donker toen we eergisteren binnen kwamen). In de Pilot staat dan ook: Eyemouth: Good shelter…once inside…
Het is sensationeel zeilen. We lopen algauw tegen de 10 knopen onder een gereefd grootzeil en de kleine fok. Tot ’s avonds laat blijft de wind aanhouden. We maken mijlen! De boot is in vorm, wij zijn in vorm. De kust schuift (in de verte) voorbij. En dan, eindelijk, zien we toch nog een walvis. Extase. Statig zwemt hij op 30 meter afstand onze RepoMan voorbij. Ik kan maar net een glimp van hem opvangen maar Ice heeft hem gòed gezien. Zit dat allemaal in zee? Iets te groot naar zijn goesting. Het moet maar niet tegen de romp komen aanschurken…
In de vooravond passeren we Newcastle. Tegen 22:00 lopen we Hartlepool voorbij. In de verte glimmen de lichtjes van Withby.
Nachts zakt dan eindelijk de wind weg. De motor gaat aan. Tegen de ochtend passeren we Scarborough en ’s avonds zijn we the Wash zo goed als voorbij. Het gaat vlot. Om 22:00 ligt Lowestoft dwars. België nadert. We zeilen een kristalheldere nacht in. De volle maan geeft zò veel licht dat het griezelig is. Ik zie bijna evenveel als overdag.
Bij zonsopgang wordt één ding al snel duidelijk; we varen naar het zuiden. Het is wàrm! We zijn blijkbaar helemaal geklimatiseerd aan de temperaturen van Schotland. Elk half uur kan er een kledingstuk uit. We eindigen allebei naakt op het voordek. Hopelijk zijn we niet gespot door Google Earth…
Om 19:00 lopen we, tegen een serieuze tij, Breskens binnen. We hebben ons record verbroken. Rechtstreeks van Schotland naar Breskens. 350 mijl, met twee, op onze sokken. Een mooie afsluiter voor een onvergetelijke vakantie in Noord Schotland.
Reacties