‘s Morgens om 5 uur lopen we eindelijk Peterhead binnen, de wind is ondertussen volledig weggevallen. We zijn het beu en willen nog maar één ding: RUSTEN…\r\nIn de late namiddag na een verkwikkende slaap en tijdens ons “feedbackmoment” besluiten we om het gat van 95 mijl tussen Peterhead en Eyemouth met ietsje minder ambitie te dichten. Een fixe dagtocht om rustig terug te beginnen, dan zien we wel verder.
De weersvoorspelling is niet mals. We hebben 12 uur om in Eyemouth te geraken. Dan wordt het menens: 45 knopen op de neus. 24 uur lang, een fixe 8 bfr. Iets te veel van het goede. De laatste tocht indachtig willen we dat toch maar skippen als het even kan.
Het tij begint mee te lopen vanaf 5:00. Dat kan niet beter. Dan zijn we met een gemiddelde snelheid van 6 knopen algauw 72 mijl verder. Niet écht een ruim tijdsoverschot. Met een lange, tactische slag over stuurboord komen we stilaan onder een hogere wal, dan kunnen we die 8 bfr (moest die er vroeger doorkomen) wel aan. Met tij mee en een bescheiden Noordwester (12 knopen) sjeezen we 5 uur later Aberdeen voorbij. Een morele overwinning. Een leuke zeildag, al moet af en toe de motor bij. Het “sitting duck” principe is aan ons niet besteed.
Om 18:00 draait de wind naar het Zuidwesten en neemt toe, al gauw staat er (weer) 28 knopen. Ondertussen zitten we, zoals voorzien, (lekker comfortabel) onder die hogere wal. Leuk dat onze tactische zet blijkt te werken (We kunnen het nog.) Tegen 22:00 lopen we moe maar voldaan Eyemouth binnen. De wind fluit door de verstaging. Morgen rustdag, de weersvoorspelling klopt als een bus.
Reacties