Loch Ness

Loch Ness herbergt, buiten Nessie (die we wel drie keer gezien hebben) vooral veel huur-boot-toeristen. Deze zoetwatermatrozen vormen een gevaar voor iedereen die in de buurt komt. Gelukkig kondigen zij zich al van vér aan door de knaloranje, ouderwetse reddingsvesten die ze dragen (van het soort dat je als kind aan mòest doen en waar je niet dood in gevonden wilde worden). Verder is Loch Ness vooral bodemloos (230 m diep), lang en smal.

Het is een vreemd meer. Het water doet rare dingen. De veranderlijke winden hebben een groot effect op het wateroppervlak. Het lijkt dan alsof er “iets” zwemt. Soms stijgt een grote luchtbel op vlak naast de boot, deze gasbellen ontstaan doordat bomen van de steile hellingen naar beneden schuiven en vervolgens op de bodem beginnen te rotten. Een zeer plaatselijk fenomeen.

De zon staat al laag, de herfst zit in de lucht. Het licht werpt harde schaduwen, zelfs het zog van een zwaan trekt diepe sporen in het water. Het licht is hier prachtig, een droom voor elke fotograaf. Ik kan mij voorstellen dat hier legendes ontstaan.

Sfeer, sfeer, sfeer….

Het loch is mooi, indrukwekkend en Schots maar niet het mooiste wat we gezien hebben. Ik zei het al. We zijn verwend. Als we de reis opnieuw doen dan zouden we rechtstreeks via het Caledonisch kanaal naar West-Schotland gaan. Na de saaie Oostkust is het prachtig maar dan moet het mooiste, Noord Schotland, waar wij allebei onvoorwaardelijk ons hart verloren, nog komen. We hebben nu al heimwee…